Krafla

Krafla

Krafla

Megineldstöðin Krafla er staðsett norður af Mývatni og hefur hún mótað landslagið við vatnið og norður af því. Eldstöðvakerfi Kröflu er hluti af Norðurgosbeltinu og er það um 100 km langt. Hæsti tindur kerfisins nær 818 m yfir sjávarmál, kerfið inniheldur sprungusveim og í því miðju er 8-10 km víð askja. Á Kröflusvæðinu er einnig háhitasvæði sem er nýtt af jarðvarmavirkjun sem hóf starfsemi sína árið 1977.

Krafla er merkt með rauðum punkti á kortið.

Horft norðaustur yfir Mývatn í átt að Reykjahlíð og Kröflusvæðinu. Ljósm. Hugi Ólafsson.

.

Víti í Kröflu er gígur sem staðsettur er nálægt hæsta tindi Kröflusvæðisins. Ljósm. Hugi Ólafsson.

Elsta bergið frá megineldstöð Kröflu er um 300.000 ára en askjan myndaðist fyrir um 110.000 árum. Kröflusvæðið hefur verið mjög virkt á nútíma og einkennist gosvirkni þess einkum af eldgosahrinum eða „eldum“ sem hafa staðið yfir um nokkurra ára skeið í einu. Á síðustu 12.000 árum má skipta gosvirkni kerfisins í þrjú gosskeið, fyrsta skeiðinu lauk fyrir 8.000 árum, annað skeiðið var fyrir 8.000-2.800 árum síðan og þriðja skeiðið markar síðustu 2.800 árin. Minnst er vitað um eldvirkni elsta skeiðsins en eftir því sem nær dregur okkur í tíma eru meiri upplýsingar til staðar, til að mynda hafa alls sex eldar orðið á síðasta skeiðinu.
Hverfjall er staðsett austan við Mývatn og er það gjóskugígur sem myndaðist í sprengigosi úr Kröflukerfinu fyrir um 2.800 árum síðan. Við gosið hefur Mývatn líklegast náð þangað sem Hverfjall er núna og komst vatn í snertingu við basaltkviku sem olli gufusprengingum. Vegna gufusprenginga tætist kvikan og verður að gjósku sem hleðst upp í kringum gosopið.

Hverfjall er vinsælt kennileiti fyrir Mývatnssvæðið. Ljósm. Hugi Ólafsson.

Umfangsmesta nútímahraun á Mývatnssvæðinu er Laxárhraun yngra sem á uppruna sinn úr tveimur gígaröðum, Lúdentsborgum og Þrengslaborgum, sem eru staðsettar sunnan við Hverfjall. Hraunið úr gígaröðunum rann fyrir um 2.300 árum síðan og er um 220 km2 að flatarmáli. Þetta hraun rann yfir stóran hluta Mývatnssvæðisins og við það mótaðist Mývatn í núverandi mynd. Það fór niður Laxárdal og Aðaldal og náði út í sjó við Skjálfanda. Við hraunrennslið mynduðust bæði margir gervigígar við Mývatn þegar hraun rann út í og yfir vatnið, sem og Dimmuborgir.

Samtals eru gígaraðirnar Lúdentsborgir og Þrengslaborgir 12 km langar. Ljósm. Gunnar Baldursson.

Ár Atburður
1975-1984 Kröflueldar
1724-1729 Mývatnseldar
Fyrir 1.100 árum Eldar
Fyrir 2.200 árum Eldar
Fyrir 2.500 árum Eldar
Fyrir 2.800 árum Sprengigos (Hverfjall)
Fyrir 5.000 árum Basískt flæðigos og sprengigos
Fyrir 12.000-8.000 árum Dyngjugos og basísk flæðigos

Gígar Þrengslaborgar. Ljósm. Gunnar Baldursson.

Eldsumbrot sem innihalda tvö eða fleiri eldgos og vara í mánuði eða áraraðir kallast eldar. Slík umbrot urðu í Kröflu á árunum 1975-1984 og kallast Kröflueldar. Þessi eldsumbrot voru þau umfangsmestu á Íslandi á síðustu öld. Í Kröflueldum urðu alls níu basísk flæðigos með heildarrúmmál 0,25 km3 og eru ummerki sjáanleg á um 70 km löngu svæði sem nær frá Hverfjalli og út í sjó í Öxarfirði. Á sama tíma og eldsumbrotin voru að hefjast árið 1975 voru framkvæmdir að hefjast á jarðvarmavirkjun á Kröflusvæðinu. Eldarnir ollu því að framkvæmdum seinkaði þar sem mikil virkni var í gangi á því svæði sem núverandi Kröfluvirkjun er staðsett.

Jarðhitasvæðið í Námaskarði tilheyrir Kröflusvæðinu. Ljósm. Hugi Ólafsson.

Ítarefni:

Kristján Sæmundsson. 1991. Jarðfræði Kröflukerfisins. Bls. 25–95 í: Náttúra Mývatns (ritstj. Arnþór Garðarsson & Árni Einarsson). Hið íslenska náttúrufræðifélag, Reykjavík.

Kristján Sæmundsson. 2019. Krafla. Í: Bergrún A. Óladóttir, Guðrún Larsen & Magnús T. Guðmundsson. Íslensk eldfjallavefsjá. VÍ, HÍ og Avd-RLS. Sótt 3.6.2020 af http://www.islenskeldfjoll.is/?volcano=KRA.

Kristján Sæmundsson & Freysteinn Sigmundsson. 2013. Norðurgosbelti. Bls. 319–357 í: Náttúruvá á Íslandi: Eldgos og jarðskjálftar (ritstj. Júlíus Sólnes, Freysteinn Sigmundsson & Bjarni Bessason). Háskólaútgáfan, Reykjavík.

Ólafur Jónsson. 1946. Frá Kröflu. Náttúrufræðingurinn 16. 152–157.

Páll Einarsson. 1991. Umbrotin við Kröflu 1975-89. Bls. 97–139 í: Náttúra Mývatns (ritstj. Arnþór Garðarsson & Árni Einarsson). Hið íslenska náttúrufræðifélag, Reykjavík.

Páll Imsland. 1989. Um Kröfluelda. Náttúrufræðingurinn 59. 57–58.

Sjávarrof

Sjávarrof

Sjávarrof

Vissir þú að mikið sjávarrof er víða á strandlengju landsins? Á sumum svæðum er rofið svo mikið að það ógnar menningarminjum. Með hækkandi sjávarstöðu má búast við auknu sjávarrofi í framtíðinni.

Brjóstagras

Brjóstagras

Brjóstagras

Vissir þú að brjóstagras er ekki gras heldur blómplanta af sóleyjarætt. Margir taka ekki eftir brjóstagrasi vegna þess hve smávaxið það er, en tegundin er algeng um allt land, jafnt á láglendi sem hálendi. Eins og nafnið bendir til var brjóstagras notað til lækninga og var einkum talið gott við brjóstameinum kvenna og júgurbólgu í búfé.
(Mynd Hörður Kristinsson.)

Bjargdúfa og húsdúfa

Bjargdúfa og húsdúfa

Rauðbrystingur á Barðaströnd

Bjargdúfa og húsadúfa (Columba livia)


Bjargdúfa er gráblá, með gljáandi grænar og purpuralitar hálshliðar. Hún er með hvítan yfirgump, dökka rák á jaðri stéls og tvær svartar vængrákir. Ungfugl er brúnni, án gljáa á hálshliðum. Dökkar bjargdúfur eru líka til. Húsdúfan (C.l. domestica) er afkomandi bjargdúfunnar. Hún er til í mörgum litum, t.d. hvít, alsvört og brún, og til eru ýmis ræktuð afbrigði.

Goggur bjargdúfu er dökkur með hvíta vaxhúð, augu rauð og ljós hringur um augu. Goggur, vaxhúð og augnhringur eru stærri á húsdúfum en villtum dúfum.

Fullorðinn rauðbrystingur í vorbúningi á Patreksfirði.

Bjargdúfa á Djúpavogi.

Ungur rauðbrystingur í Eyrarbakkafjöru.

Húsdúfa við Reykjavíkurtjörn.

.

Fljúgandi bjargdúfur á Djúpavogi.

.

Bjargdúfur svífa oft með vængina uppsveigða. Þær eru félagslyndar, halda hópinn árið um kring og verpa yfirleitt í byggðum. Hljóðin sem þær gefa frá sér er malandi kurr.

Rauðbrystingahópur í Eyrarbakkafjöru.

Bjargdúfuhópur í Mýrdal.

Rauðbrystingahópur í Eyrarbakkafjöru.

Bjargdúfur á Norðfirði að vetri.

Lífshættir

Aðallega frææta, fer gjarnan í kornakra, en tekur einnig arfafræ, sprota, ber og smáskordýr á jörðu niðri. Koma einnig í fóður, þar sem fuglum er gefið kornmeti.

Bjargdúfa verpur í klettaskútum og syllum. Húsdúfa lifir í bæjum og þéttbýli og verpur á húsum. Hreiðrið er grófgert, úr sprekum og gróðri. Eggin eru tvö, álegan tekur 16–19 daga og eru ungarnir 5 vikur í hreiðrinu.

 

 

Útbreiðsla, stofnstærð og uppruni

Dúfur sem bera öll einkenni bjargdúfna hafa orpið í klettum á nokkrum stöðum á Austurlandi, frá Berufirði norður í Norðfjörð um nokkurra áratuga skeið. Á undanförnum árum hefur útbreiðsla þeirra færst suður til Hornafjarðar og til vesturs á sunnanverðu landinu og nær hún nú alla leið í Mýrdal, undir Eyjafjöll, til Vestmannaeyja og í Ölfus. Þessi útbreiðsluaukning er talin fylgja aukinni kornrækt. Uppruni þessara dúfna er óviss, þær gætu verið afkomendur húsdúfna sem hafa lagst út og/eða bjargdúfna sem hafa flækst hingað, en þær verpa m.a. í Færeyjum og á Skotlandi. Húsdúfa verpur á helstu þéttbýlisstöðum landsins og dreift á sveitabæjum. Töluvert hefur verið herjað á hana á síðustu árum og hefur henni fækkað mikið í Reykjavík. Bjargdúfan er alfriðuð.

Þjóðtrú og sagnir

Hér hefur ekki skapast þjóðtrú í kringum svo nýjan landnema, en erlendis er margt um hana í þjóðtrúnni.

Skyldar tegundur

Tvær dúfnategundir hafa reynt hér landnám og er líklegt að allavega önnur þeirra sé komin til að vera. Það er hringdúfa (Columba palumbus), stóra frænka bjargdúfunnar. Hún er skógarfugl, sem flækist hingað aðallega snemmsumars. Hringdúfur hafa orpið í skógarlundum víða um land og eru líklega á jaðri landnáms, þær njóta góðs af kornræktinni eins og bjargdúfur.

Önnur dúfa, minni og ljósari, er tyrkjadúfa (Streptopelia decaocto). Hún er skógarfugl sem upprunnin er í Asíu, en hefur breiðst norðvestur um Evrópu á síðustu áratugum og er staðfugl í heimkynnum sínum. Hún sást fyrst hérlendis 1971 og hefur sést alloft síðan og orpið nokkrum sinnum Tyrkjadúfan sést á öllum árstímum, mest á Innnesjum og um miðbik Austurlands.

Rauðbrystingahópur í Eyrarbakkafjöru.

Hringdúfa í Rutland Water Nature Reserve, Englandi.

Hópur rauðbrystinga í Flóa.

Tyrkjadúfa í Viðarlundinum í Þórshöfn.

Myndir og texti eftir Jóhann Óla Hilmarsson

Engjamunablóm

Engjamunablóm

Engjamunablóm

Vissir þú að engjamunablóm er innflutt garðplanta sem náð hefur fótfestu í íslenskri náttúru? Hún vex í rökum jarðvegi meðfram skurðum og lækjum, einnig í mýrlendi. Engjamunablóm líkist gleym-mér-ei, en er hávaxnara, blómin stærri og stönglarnir ekki eins hærðir svo plantan festist síður við föt líkt og gleym-mér-ei.